top of page

Μελέτη Περίπτωσης- Μαρτυρίες

 

Σχηματίστε ομάδες  3-4 εκπαιδευομένων/δασκάλων, και αφου μελετήσετε τις μαρτυρίες που ακολουθούν, αναστοχαστείτε και συζητήστε μεταξύ σας:

 

 

  • Δεν είναι ενοχλητικά για μένα μόνο τα όσα μου λέει ο καθένας, αλλά ειναι ενοχλητικός και ο συνεχής καταιγισμός από τις αντι-ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές των ανθρώπων τις οποίες δεν αντιλαμβάνονται καν οτι έχουν. Νοιώθω απαίσια συνεχώς. Μου προκαλεί εσωτερική φθορά και μερικές φορές γίνεται τόσο ανυπόφορο ώστε να μην μπορώ να αναπνεύσω. Sophie 15 ετών.

 

 

  • Τα περισσότερα χρόνια μου στο σχολείο, τα πέρασα σε σχολείο θηλέων. Έτυχε να περικυκλωθώ, ακόμη, από 30 κοπέλες που με απείλησαν μια φορά σε ένα παγκάκι, άλλη μια φορά στην αυλή του σχολείου, και οι δάσκαλοι δεν έκαναν ποτέ κάτι για αυτό. Grace, 17 ετων.

 

 

  • Οι πρώην καλύτεροι μου φίλοι άρχισαν να με σχολιάζουν στην τάξη πίσω από την πλάτη μου. Το αντιλήφθηκα μόλις μια ομάδα κοριτσιών με κάλεσε κοντά της και μου είπε: "ακούγεται ότι είσαι λεσβία". Το αρνήθηκα έντονα, αλλά εκείνη τη νύχτα έκλαψα στον ύπνο μου. Φοβόμουν να πάω στο σχολείο την επόμενη ημέρα. Ellie, 14 ετών.

  • Έχω αναφέρει αμέτρητα περιστατικά ομοφυλοφιλικού εκφοβισμού εναντίον μου, αλλά ποτέ δεν έγινε τίποτα αποτελεσματικό. Πιο κοντά στην τιμωρία είχε φτάσει μια ομάδα από αγόρια, στα οποία επιβλήθηκε να μου ζητήσουν συγγνώμη, έπειτα όμως από μήνες που με κορόιδευαν, κατάφεραν μια φορά να μου βάλουν φωτιά. "Κάψτε τα ανάχωμα" ήταν το τραγουδάκι που συνόδευε την πράξη τους αυτή. Θα ήθελα το σχολείο να έχει ανταποκριθεί και στη δική μου περίπτωση με τον ίδιο τρόπο που αντιδρά στα περιστατικά ρατσισμού και στις περιπτώσεις διακρίσεων λόγω αναπηρίας, δηλαδή, άμεσα και παραδειγματικά. Max, 15 ετών.

 

  • Το προσωπικό αλλά και οι ίδιοι οι  μαθητές είναι διατεθειμένοι να τιμωρήσουν άμεσα όποιον κάνει ρατσιστικό η σεξιστικό σχόλιο. Αν όμως κάποιος κάνει ομοφοβικά σχόλια, τότε κανείς δεν αντιδρά και όλοι προσπερνούν το συμβάν σαν να είναι σωστό να γίνονται τέτοιου είδους σχόλια. Liam, 16 ετών.

 

  • Ο σχολικός εκφοβισμός στη δική μου περίπτωση, διήρκησε και τα 5 έτη που φοίτησα στο σχολείο από την πρώτη μέχρι και την τελευταία μέρα. Προσπάθησα να αντισταθώ. Ήμουν μελαγχολικός και στα όρια της αυτοκτονίας. Επί ένα χρόνο επέστρεφα κάθε μέρα στο σπίτι μου και έκλαιγα στην αγκαλιά της μητέρας μου λέγοντας της ότι ήθελα να αλλάξω σχολείο. Rabi, 15 ετών.

 

  • Ένα από τα παιδιά που ήταν θύτης –σε φαινόμενο εκφοβισμού- το πήγαν στο γραφείο του Διευθυντή. Έπειτα από τις συστάσεις που του έγιναν σταμάτησε αμέσως να εκφοβίζει. Ο Διευθυντής χειρίστηκε το θέμα αποτελεσματικά. Glen, 17 ετών.

 

  • Το να μιλήσεις σε κάποιον που εμπιστεύεσαι, σου επιτρέπει να μεταφέρεις μέρος της ευθύνης αλλού. Είναι σαν να διώχνεις λίγο από το βάρος που έχεις στους ώμους σου. Omar, 17 ετών.

bottom of page